Porady dla rodziców
Jak rozmawiać z nastolatkiem o seksie?
Twoje dziecko jest coraz starsze, a ty martwisz się, że nie ma wiedzy na ten temat? Zobacz, jak podjąć rozmowę o seksie!
Twoje dziecko wchodzi w wiek dojrzewania. W jego wyglądzie zachodzą zmiany, które mogą je niepokoić. Starsze nastolatki sięgają czasem po pornografię, a na imprezach czy wyjazdach często spontanicznie inicjują współżycie. Dlatego na tematy związane z seksem trzeba rozmawiać z dzieckiem jak najczęściej. Zobacz, jak zacząć rozmowę!
1. Bądź delikatna, unikaj moralizowania
Wskazówki dotyczące seksu staraj się przekazywać w formie przyjacielskich rad. Nie groź. A zamiast zabraniać chodzenia na imprezy, przypominaj, do czego mogą prowadzić niektóre lekkomyślne zachowania, np. późne powroty z dyskoteki czy wypicie kilku piw.
2. Uczulaj na pułapki
Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach związanych z oglądaniem pornografii w internecie. Ważne, by dziecko wiedziało, że prezentowany tam seks jest agresywny, brutalny, a tak nie powinno być w rzeczywistości. A na dodatek takie filmy mogą uzależniać...
3. Ucz odpowiedzialności
To ważne zarówno przed inicjacją, jak i wtedy, gdy dziecko ma już za sobą „pierwszy raz”. Tylko wówczas ma ono szansę uchronić się przed negatywnymi skutkami swoich decyzji. Nie obawiaj się więc powiedzieć wprost, że przed wirusem HIV oraz innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową chroni prezerwatywa, a współżycie bez zabezpieczenia łatwo może doprowadzić do nieplanowanej ciąży.
4. Edukuj
Rzetelnie przedstaw wszystkie metody antykoncepcji, a jeśli twoja córka współżyje regularnie, umów ją na wizytę do ginekologa, żeby poznała najlepsze dla niej sposoby zabezpieczania się. O tym, że w ciążę można zajść już podczas pierwszego stosunku, dziecko też powinno dowiedzieć się od ciebie.
5. Zwróć uwagę na prawa
Warto, by córka usłyszała, że kiedy chłopak namawia na seks, ona może odmówić.  A także, że chłopcy często mówią „kocham”, a potem traktują zbliżenie tylko jako przygodę. Synowi z kolei przypominaj, że nawet silny popęd nie usprawiedliwia lekkomyślności. Powinien wiedzieć, że idąc do łóżka z dziewczyną, jest odpowiedzialny za ewentualne konsekwencje współżycia tak samo jak ona.

PIERWSZY KONTAKT Z NARKOTYKAMI
Co zrobić, gdy dziecko ma już za sobą pierwszy kontakt z narkotykami?
Może się zdarzyć, że mimo Twoich najlepszych starań, uwagi i znajomości problemu, Twoje dziecko sięgnie po narkotyki.
Nie możesz wtedy:
• wpadać w panikę i przeprowadzać zasadniczych rozmów z dzieckiem, kiedy jest ono pod wpływem środka odurzającego,
• udawać, że to nieprawda, nie wierzyć w przedstawione fakty, bezgranicznie ufać dziecku,
• usprawiedliwiać dziecka, szukając winy w sobie lub np. złym towarzystwie,
• wierzyć zapewnieniom dziecka, że ma kontrolę nad narkotykami i że samo sobie poradzi z tym problemem,
• nadmiernie ochraniać dziecka przed konsekwencjami używania narkotyków, np. pisać usprawiedliwień nieobecności w szkole spowodowanych złym samopoczuciem po zażyciu środków odurzających, spłacać długów dziecka,
• poddawać się!
Musisz koniecznie:
• wysłuchać dziecko i spokojnie z nim porozmawiać,
• zastanowić się, dlaczego dziecko sięga po narkotyki; czy powody nie są związane z sytuacją w waszej rodzinie -jeśli tak, pomyśl, co można zmienić,
• działać! - nie liczyć na to, że problem sam się rozwiąże; szukać pomocy specjalistów,
• wspólnie ze specjalistą i z dzieckiem ustalić reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegać,
• stosować zasadę "ograniczonego zaufania" starać się zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko.
To trudny problem dla całej rodziny, dlatego szukaj pomocy także dla siebie i bliskich. Skorzystajcie z pomocy terapeuty, a także z doświadczeń innych rodzin, które miały podobne problemy.

JAK ROZPOZNAĆ CZY MOJE DZIECKO "BIERZE"?
Poradnik dla rodziców
Narkotyk to środek wywołujący uzależnienie. Należy przy tym pamiętać, iż pojęcie to obejmuje zarówno substancje uzależniające o działaniu pobudzającym, np. środki psychostymulujące (amfetamina, kokaina) jak i o działaniu silnie hamującym (np. barbiturany, benzodiazepiny, alkohole, w tym alkohol etylowy) a także środki psychodysleptyczne (halucynogenne, np. LSD-25, meskalina, psylocybina). Pierwsze próby z narkotykami dziecko zwykle starannie ukrywa przed dorosłymi. Wszelkie niepokojące zmiany będzie Ci pewno łatwiej zauważyć, jeśli masz z dzieckiem dobry kontakt, wiele ze sobą rozmawiacie i dużo czasu spędzacie razem. Pamiętaj jednak, że niektóre zachowania i postawy mogą mieć inne przyczyny, takie jak kłopoty szkolne lub rodzinne, zranione uczucia, niepowodzenia w kontaktach z rówieśnikami i wiele innych, które należy traktować równie poważnie i starać pomóc dziecku je rozwiązać.
Na co powinieneś zwrócić uwagę:
Zachowanie:
Zwróć uwagę na zachowanie Twojego dziecka. Powinny zaniepokoić Cię wszelkie radykalne zmiany w jego sposobie bycia, a zwłaszcza:
• huśtawka nastrojów, naprzemienne ożywienie i ospałość,
• nadmierny apetyt lub brak apetytu,
• porzucenie dotychczasowych zainteresowań,
• kłopoty w szkole (słabsze oceny, konflikty z nauczycielami, wagary),
• izolowanie się od innych domowników,
• zamykanie się w pokoju, niechęć do rozmów,
• zamykanie swojego pokoju na klucz, akcentowanie potrzeby prywatności,
• częste wietrzenie pokoju, używanie kadzidełek i odświeżaczy powietrza,
• wypowiedzi zawierające pozytywny stosunek do narkotyków,
• zmiana grona przyjaciół, zwłaszcza na starszych od siebie,
• krótkie rozmowy telefoniczne prowadzone półsłówkami,
• późne powroty lub nagłe wyjścia z domu,
• bunt, łamanie obowiązujących w domu zasad,
• kłamstwa, wynoszenie wartościowych przedmiotów z domu,
• powtarzające się zgłaszanie przez dziecko zagubień lub kradzieży przez rówieśników drobnych sum pieniędzy,
• kłopoty z koncentracją,
• zmiany w porach spania,
• nadmierne reakcje na krytykę lub niewielkie nawet niepowodzenia.
Wygląd zewnętrzny
• nowy styl ubierania się,
• szybkie wychudzenie lub nagły wzrost masy,
• przewlekły katar, krwawienie z nosa,
• zaburzenia pamięci oraz toku myślenia,
• przekrwione oczy, nadmiernie zwężone lub rozszerzone źrenice nie reagujące na światło,
• bełkotliwa, niewyraźna mowa,
• brak zainteresowania swoim wyglądem i nieprzestrzeganie zasad higieny,
• słodkawa woń oddechu, włosów, ubrania,
• ślady po ukłuciach, ślady krwi na bieliźnie,"gęsia skórka"
Narkotyki lub przybory do ich używania
• fifki, fajki, bibułki papierosowe,
• małe foliowe torebeczki z proszkiem, tabletkami, kryształkami lub suszem,
• kawałki opalonej folii aluminiowej, łyżka,
• znaczki, białe lub kolorowe pastylki z wytłoczonymi wzorkami,
• leki bez recepty,
• tuby, słoiki, foliowe torby z klejem,
• igły, strzykawki
UWAGA!
• nie wszystkie z wymienionych objawów muszą się pojawić,
• dopiero pojawienie się kilku z wymienionych objawów może wskazywać na narkotyki,
• jest mało prawdopodobne, żeby wszystkie objawy wystąpiły jednocześnie,
• im głębsza faza uzależnienia, tym objawy choroby są bardziej widoczne, wynikają z utraty kontroli nad braniem środków odurzających. Wzrasta ryzyko przedawkowania i śmierci.
Tzw. test oczny
Dzieci, zwłaszcza w początkowej fazie uzależnienia, starają się maskować. Ukrywają narkotyki i przybory do ich zażywania. Wietrzą często swój pokój, używają kadzidełek, odświeżaczy. Zdradzają je jednak oczy. Jako rodzice musimy zwracać uwagę na oczy swojego dziecka. One powiedzą nam wiele.
Obserwacja ogólna oczu (w warunkach oświetlenia pokojowego).

Jeśli zauważysz u swojego dziecka:
• zaczerwienienie spojówek,
• łzawienie,
• opadnięcia powieki (zakrywa od góry więcej niż 2 mm rogówki),
• zaczerwienienie brzegów powiek,
• nadmierne rozszerzenie źrenicy (średnica ponad 6 mm),
• nadmierne zwężenie źrenicy (średnica poniżej 3 mm),
Może to być sygnał, że w grę wchodzić mogą narkotyki. Ostrzeżeniem może być również używanie przez Twoje dziecko kropli do oczu (jeśli wiesz, że ma zdrowe oczy). Młodzi często w ten sposób maskują ww. objawy "brania".

Jeżeli w trakcie obserwacji ogólnej oczu dziecka zauważysz coś podejrzanego, zastosuj prostą metodę badania oczu: 

Reakcja źrenic na światło
• Skieruj światło latarki kolejno na poszczególne oczy dziecka. Jeśli reakcja źrenic na światło jest nienaturalnie powolna, coś jest nie tak.
Obserwacja oczopląsu
• Poruszaj palcem przed oczami dziecka. Zatrzymaj palec nieruchomo na kilkanaście sekund. Jeśli zauważysz oczopląs gałek ocznych lub ich drgania podczas wpatrywania się w nieruchomy palec, może to być objaw zażywania narkotyku.
Obserwacja zbieżności oczu
• Przesuwaj palec z odległości ok. 20 cm do czubka nosa i przytrzymaj go dotykając do nosa dziecka przez ok. 5 sek. Jeśli dziecko nie potraci śledzić ruchu palca, może to być niepokojący sygnał.
Informację sporządzono na podstawie danych ze strony internetowej KWP w Szczecinie, znajdującej się pod adresem:http://www.szczecin.kwp.gov.pl

Autorytet daje korzenie i skrzydła
Ludzie wychowani w atmosferze szacunku do autorytetów mają poczucie godności własnej i godności drugiej osoby. Dzięki temu budują dobre i trwałe relacje. Gdzie szukać prawdziwych autorytetów? Jak nie pomylić autorytetu z idolem czy celebrytą?
W relacji z prawdziwym autorytetem, każdy człowiek realizuje swoje fundamentalne potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji i miłości.
 Potrzebujemy autorytetu w rodzinie, bo wychowanie przez autorytet uskrzydla dziecko do wyznaczania sobie ambitnych celów.
 Potrzebujemy autorytetu w pracy, bo wzorowanie się na kimś jest najlepszą formą nauki i motywacji.
 Potrzebujemy autorytetów w społeczeństwie, bo człowiek zagubiony w nadmiarze informacji, z trudnością odróżnia prawdę od fałszu, przez co czuje się zagrożony.
Młodzi ludzie okazują zaufanie tym, którzy mogą stanowić pewny punkt odniesienia – podświadomie szukają mistrzów i wzorów do naśladowania. Są pełni entuzjazmu lecz bez pomocy trudno im odróżnić mistrza od idola. Natomiast rodzice poszukują oparcia, by móc rozwiązać tysiące stojących przed nimi problemów, obalających ich autorytet w oczach dzieci.   ULOTKA

„Wychowanie dziecka to nie miła zabawa, a zadanie, w które trzeba włożyć wysiłek bezsennych nocy, kapitał ciężkich przeżyć i wiele myśli…”

„Dziecko jest istotą rozumną, zna dobrze potrzeby, trudności i przeszkody swojego życia.
(Dlatego)Nie despotyczny nakaz, narzucone rygory i nieufna kontrola, ale taktowne porozumienie, wiara w doświadczenie, współpraca i współżycie”.

Myśli Janusza Korczaka

Dekalog dla rodziców i wychowawców
1. Nie upokarzaj dziecka: bo ono, tak jak Ty, ma silne poczucie własnej godności.
2. Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie
nie akceptowałeś.
3. Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru w miarę możliwości jak najczęściej.
4. Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś je
i wytłumacz się.
5. Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie kiedy popełniasz błędy.
6. Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności innych osób.
7. Nie mów "zrobisz to, bo ja tak chcę" - jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.
8. Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić
"z góry swego autorytetu".
9. Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny. I nie musisz być
w zgodzie z innym dorosłym przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji.
10. Gdy nie wiesz, jak postąpić, pomyśl, jak Ty poczułbyś się, będąc dzieckiem. Staraj się być czasem adwokatem własnego dziecka.

Metody manipulacji stosowane przez SEKTY
Autor: Anna Krasuska
W każdym z nas tkwi potrzeba ciepła, miłości i akceptacji, a często także pragnienie przynależności do grupy. Dlatego prawie każdy może paść ofiarą sekty. Warto poznać, proste zasady manipulacji, jakie stosują sekty, by zwerbować swych członków.
Zaproszenie na kurs jogi czy prezentacja technik uczenia się zwykle nie kryje w sobie nic niebezpiecznego. Dlatego wiele sekt posługuje się metodami, które z pozoru wydają się bardzo niewinne. Ale pamiętaj: celem grupy o charakterze destrukcyjnym (a za takie uważa się sekty) jest całkowite zawładnięcie umysłem. Według szacunkowych danych w Polsce działa co najmniej kilkadziesiąt (mówi się nawet o 300!) sekt. Wiele z nich wymienionych zostało w raporcie Komisji Parlamentu Europejskiego jako szczególnie niebezpieczne organizacje, działające przeciwko zdrowiu psychicznemu i fizycznemu ludzi. Jak je odróżnić? Można zaufać intuicji. Lecz to za mało. Trzeba także poznać – proste w gruncie rzeczy – mechanizmy manipulacji, którymi posługują się sekty. [całość]

DOPALACZE
Ang. – smarts, legal highs, herbal highs, boosters. Potoczna nazwa grupy substancji o rzekomym lub faktycznym działaniu psychoaktywnym. Termin dopalacze może sugerować, że są to związki o działaniu psychostymulującym, które powodując przypływ energii, pozwalają intensywnie żyć, bawić się i „otwierając wrota pamięci” uczyć się. Pierwotnie termin dopalacze używano w stosunku do różnych substancji lub ich mieszanek o działaniu psychoaktywnym, które nie występowały w wykazie substancji kontrolowanych przepisami o przeciwdziałaniu narkomanii. Występują pod wieloma postaciami, a ich skład często nie jest podawany na opakowaniach. Stanowią duże zagrożenie dla zdrowia i życia. Objawy zatrucia dopalaczami są bardzo różne (np. agresja połączona z drgawkami, bełkotliwa mowa, wymioty, wysoka gorączka, wahania nastroju, otępienie, brak kontaktu z osobą). Substancje te mogą w sposób trwały uszkodzić serce, wątrobę, nerki czy mózg.

Czytaj więcej...

Coś dla maturzystów i nie tylko
Skuteczna nauka w 3 prostych krokach
Skuteczna nauka to marzenie chyba każdego. Szczególnie, gdy oprócz szkoły, uczelni czy pracy masz swoje zainteresowania, pasje, na których chciałbyś zarabiać i jeszcze mieć czas dla przyjaciół.  Czytaj całość...

Kampania „Przyjmuje leki czy bierze? Leki bez recepty- do leczenia, nie do brania”.
Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii rozpoczęło ogólnopolską kampanię „Przyjmuje leki czy bierze? Leki bez recepty- do leczenia, nie do brania".Kampania jest odpowiedzią na narastający problem stosunkowo nowej formy odurzania się. Opinie toksykologów, lekarzy, a także terapeutów uzależnień wskazują na zwiększającą się liczbę przypadków używania przez młodzież, dostępnych bez recepty leków, w celach pozamedycznych. Łatwy dostęp do informacji poprzez Internet może w krótkim czasie doprowadzić do nasilenia się skali problemu.Celem kampanii jest zwiększenie wiedzy rodziców i nauczycieli na temat ryzyka używania leków dostępnych bez recepty przez dzieci i młodzież w celach pozamedycznych oraz przeciwdziałanie jego negatywnym skutkom. Kampania skierowana jest do rodziców młodzieży szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych oraz nauczycieli. Kampania adresowana jest do rodziców oraz nauczycieli, przede wszystkim poprzez przygotowane publikacje. Pierwsza z nich to podręcznik dla rodziców "O lekach, marihuanie, dopalaczach bez histerii", natomiast druga jest to scenariusz zajęć z rodzicami dla nauczyciela "Szkoła i rodzice wobec zagrożeń substancjami psychoaktywnymi". Kampania prowadzona jest pod patronatem honorowym Ministra Zdrowia i Ministra Edukacji Narodowej w partnerstwie takich instytucji jak: Ośrodek Rozwoju Edukacji, Kuratoria Oświaty, Główny Inspektorat Farmaceutyczny, Główny Inspektorat Sanitarny, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych oraz Urzędy Marszałkowskie. Więcej informacji po kliknięciu w obrazek ...